günler geçerken, sana kavuşmaya az kalıyor diye seviniyor bir yanım. artık son 10 hafta. 10 hafta denildiğinde çok az bir süre gibi geliyor bana... ama 10 hafta 2,5 ay yapıyor dediğimde daha çok var gibi geliyor. gün geçdikçe dahada ağırlaşıyorum. ayaklarım şişmeye başladı iyice...
senin her hareketin beni bulutların üstünde gezindiriyor. geceleri uykularım azaldı, uyuyamıyorum. çabuk yoruluyorum. birşey yapmak gelmiyor içimden. sıcak basmaları başladı herkes kazakla otururken, ben kısa kollularla yanıyorum. birde her ne kadar dikkat etmeye çalışsamda kilo problemim baş gösterdi, ağırlaşmamda sanırım kilodan kaynaklanıyor. şimdiye kadar 13 kilo aldım. aslında bu kiloda tamamlamam gerekiyor, bir çok insan bu kiloda tamamlıyor. havalar soğuk ve karlı olduğundan yürüyüşde yapamıyordum. artık bundan sonra havalar düzelirse yürüyüş yapacağım. umarım bundan sonra az kilo alırım. max. 15 ile bitirmek istiyorum. çok iyimser bir yaklaşım sanırım.
süre yaklaşdıkça bir yanımıda korku kaplıyor. yeterli olabilecekmiyim. iyi bir anne olabilecekmiyim? hepsini bir kenara itip olumlu düşünmeye çalışıyorum. acemi anne olarak zorlanacağım kesin, umarım acemiliği çabuk üstümden atıp birbirimize hemen ve kolayca alışırız.
hastane çantasını hazırlamak için hastanede gerekli olanları yıkamaya başladık. herşey öyle ufakki, ve öyle güzellerki bakmaya doyamıyor insan.
sağlıkla gel bebeğim, sağlıkla kavuşalım zamanında ...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder