3 yaş

2,5 yaşından sonra bebeklikten çıkıp artık çocukluğa adım attığın bu dönem sanırım en çok zorlandığım dönem oldu bir anne olarak daha önce yapacağın ve yaptığın her şeyde bana bağımlıyken ve yapacağın her şeye ben karar verirken artık kendi başına karar vermeye çalışmaların, kendi isteklerinin ortaya çıkması karakterinin oluşmaya başlaması ile aramızdaki ufak tefek çatışmalar çıkması sanırım 3. Yaş sendromu bu olsa gerek dedirtti. Bir gün bakıyorum herşey süt liman herşey yolunda, bir gün herşeye itiraz herşeye ağlama bağırma...

Bı süreçte kontrolün benden çıkamasının benim üzerimde yarattığı endişe ile belki yanlış davranışlarım oldu. Kendimi yetersiz ve çaresiz hissettiğim bir çok an, daha çok okumaya başladım. İnsan çocuğu olduğunda kendini daha iyi tanımaya başlıyor gerçekten, fazla koruyucu bir anne olduğumu anladığımda  bu koruyuculuğun hem bana hem sana zarar verdiğini anlamam ve değişmeye çalışmam çok kolay olmuyor. Bazı şeyleri sana öğretmeye çalışmam ve dışarıda karşılaştığımız olaylar karşısında sana bu olayları nasıl açıklayacağımı düşünmem anlatmaya çalışmalarım. Böyle kendimi sorgulamalarım seninle konuşmalarım. Çoğu zaman dinlememen yada dinlemiyormuş gibi gözüküp dinlemen işte böyle bir süreç büyüdüğünü görmek öyle güzel ki...

Bu süreçte artık kolluklada olsa yüzmeye başlaman, 4 tekerlekli bisiklete binmen, daha iyi cümleler kurabilmen, ilk kreş deneyiyimimiz gibi bir sürü şey var yazılacak. Daha çok şey yazmam lazım