3 yaş

2,5 yaşından sonra bebeklikten çıkıp artık çocukluğa adım attığın bu dönem sanırım en çok zorlandığım dönem oldu bir anne olarak daha önce yapacağın ve yaptığın her şeyde bana bağımlıyken ve yapacağın her şeye ben karar verirken artık kendi başına karar vermeye çalışmaların, kendi isteklerinin ortaya çıkması karakterinin oluşmaya başlaması ile aramızdaki ufak tefek çatışmalar çıkması sanırım 3. Yaş sendromu bu olsa gerek dedirtti. Bir gün bakıyorum herşey süt liman herşey yolunda, bir gün herşeye itiraz herşeye ağlama bağırma...

Bı süreçte kontrolün benden çıkamasının benim üzerimde yarattığı endişe ile belki yanlış davranışlarım oldu. Kendimi yetersiz ve çaresiz hissettiğim bir çok an, daha çok okumaya başladım. İnsan çocuğu olduğunda kendini daha iyi tanımaya başlıyor gerçekten, fazla koruyucu bir anne olduğumu anladığımda  bu koruyuculuğun hem bana hem sana zarar verdiğini anlamam ve değişmeye çalışmam çok kolay olmuyor. Bazı şeyleri sana öğretmeye çalışmam ve dışarıda karşılaştığımız olaylar karşısında sana bu olayları nasıl açıklayacağımı düşünmem anlatmaya çalışmalarım. Böyle kendimi sorgulamalarım seninle konuşmalarım. Çoğu zaman dinlememen yada dinlemiyormuş gibi gözüküp dinlemen işte böyle bir süreç büyüdüğünü görmek öyle güzel ki...

Bu süreçte artık kolluklada olsa yüzmeye başlaman, 4 tekerlekli bisiklete binmen, daha iyi cümleler kurabilmen, ilk kreş deneyiyimimiz gibi bir sürü şey var yazılacak. Daha çok şey yazmam lazım 

3 yaşına 1 ay var

Zaman nasılda geçiyor. Sen büyüdükçe benim kaygılarım iyice artıyor. Seninle bende kendimi tanıyorum yeniden hiç bilmediğim yönlerim ortaya çıkıyor. Kontrolün benim için ne kadar önemli olduğunu anladım sen büyüdükçe, sen büyüdükçe artık kendi kararlarını vermeye , kendi isteklerin konusunda direttikçe kontrol benden çıkıyor işte o noktada da benim kaygılarım başlıyor. Bu çok yanlış ama kendime engel olamıyorum. Üstelik artık sadece sen ve bende yada ailemizde yok, çevre faktörüde girdi. Senin arkadaşların, arkadaş olmaya çalıştıkların . Tüm çabam senin iyi olman, mutlu olman, güçlü olman, kendi ayaklarının üstünde durup, doğru kararlar alman. 

Çocuğum

Sanırım benden başka okuyan yok, belki birgün sende okursun buraya yazdıklarımı zaten senin için yazmaya çalışıyorum. Hassas bir insan olma şimdilerde bana zaman zaman mutlumusun anne diye soruyorsun hiç önemi yokki sen mutlu ol, başkalarını önemseme diyesim geliyor diyemiyorum bazende diyorum. Hayatta en önemli şey senin mutluluğun, zorlanıyormuyum evet sana yetebilme seninle vakit geçirebilme anlamında istediğim gibi olmuyor bazı şeyler kendimede vakit ayırmak istiyorum seninlede doyasıya öyle çabuk büyüyorsunki, bazen bebekliğini, bazen daha küçük olduğun zamanları özlediğimi fark ediyorum. Sanırım o an fark edilmiyor hiçbirşey, yada fark etsende yetmiyor. Eski fotolarına bakıyorum, ne küçükmüşsün, şimdilerde çaban büyümek, büyük olmak istiyorsun. Bense büyümek çok güzel bir şey değil annem diyorum anlamayacağını bilerek. 

Kişiliğinin oturmaya başladığı zamanlar yaşıyoruz, burcununda verdiği etkiyle inatçısın, umarım ileride ayırd edebilirsin hangi konularda inatçılık yapman gerektiğini, ama zaman zaman beni zorluyor bu durum. Bu aralar itfayeci sam en büyük ilgi alanın, her oyunumuz kurtarmaya dayalı umarım insanları kurtaracak büyük projelerin olur. Hayattta mutlu olman en büyük dileğim seni çok seviyorum

Hoşgeldin kasım

Kış geliyoor ben yaz çocuğu olduğumdanmıdır nedir kışı hiç sevmiyorum. Özelliklede yaşadığım yerde kış hiç çekilmiyor. Çok şükür yinede halimize ama özlüyorum çocukluğumu özleyincede o yaşadıklarımı çocuğamada yaşatmak istiyorum bu sefer dahada üzülüyorum. Ben çocukken cumartesi günlerini iple çekerdim, annem çalıştığından cumartesi evde olacaktı ve annemle bizim günümüzde cumartesi her cumartesi istisnasız ailecek kahvaltının ardından annemle dışarı çıkardık ya tiyatro ya sinemaya gider ardındanda mutlaka kitapçıya giderdik. Kitaplarla tanışmam o günlere dayanıyor sanırım. Soğuk kış günlerinde kestane ile ellerimi ısıttığım ardından pastanede annem sahlep içerken ben elma şekeri yerdim. İşte şimdi aynı şeyi oğlumla yapmak istiyorum cumartesi günlerimiz olsun tiyatroya yada sinemaya götüreyim, ardından kendi şeçsin kitaplarını sevsin dokunsun okşasın alsın o kitap kokusunu, o alışkanlığı kazansın. 

Ankaralı olanlar bilir ankarada eskiden imge kitapevi yada dost kitapevi vardı. Onların ortamını ve yaşattığı huzuru ve mutluluğu artık hiçbir kitapçıda bulamıyorum. Yada eski sahaflar hatta içlerinde cafesi olan sahaflar.

Özlüyorum çocukluğumu, çocukluğumun anlarasını

Kaan 2 yaşında tatil vol 2

Çocukla tatil çok ayrı birşey açıkcası biz henüz ailecek başbaşa bir tatile cesaret edemedik eşimin işlerinden dolayı hemde cesaret meselesi bu senenin 2. Böşüm tatili babaanne hala dede ile beraber kaanın kendinden 1 yaş büyük kuzenininde yazlıkta olması ve kaanın bütün bu kalabalık ile hareketliliğinin tavan yapması bizi parmağında oynatması anne sözü dinlememesi annenin çocuk üzerindeki kontrolü kaybetmesi sonucu sinirlerinin harap olması çocuk ve annenin hastalanması dışında güzeldi diyebilirim. Ama çocuk olduktan sonra anne için tatil dinlenmekten çıkıyor o mutlu olsunda gerisi önemli değile kadar gidiyor.

Ben küçüklen annem tatilin adı yorgunluk derdi hiç anlamazdım buda anne olunca anlanılacaklardanmış. Ama her şeye rağmen çok şükür kaanın bir gülüşü bir sarılışı tüm yorgunluğa bedel

Çalışan anne olmak zor

Büyüyorsun her geçen gün. Ah bir yürüse, ah bir konuşsa ah bir 2 yaşına gelse gibi istekler bitiyormu? Bitecekmi sanmam. Emzikten sonra bezdende kurtulduk, evet sırada ne vardı? 

Hep bir yanım yetersiz, sabırsız anne tarafım çok üzüyor beni, sabredemediğim  ve kızdığım zamanlar var sanırım en çokda gece uyku zamanları...

Bak evet buldum sıradaki ne zaman uykum geldi deyip kendi gidip yatacak odasına. Bu aralar uyku düzenimiz yine saptı 24:00 te ancak uyuyabiliyoruz ve ben yorgun halsiz sabırsız ve gergin bir halde bağırıyorum sana, sonrasında çok üzülüyorum vicdan yapıyorum. 

Birde bu aralar her alşam geldiğimde ve haftasonu belli aralıklarla bana sorduğun 'sen işe gidecekmisin anne' bu cümle beni mahvediyor, hep aynı cümleyi kuruyorum ama boğazımda aynı yumru ile ve bir çocuğun annesinin evde olması ne büyük bir şans diyorum en azından 3 yaşına kadar. 

Artık çok daha keyifli günlerimiz seninle bir tek yemek yedirmek dışındakiler tabiii, artık kendi tercihlerin var ve kararların mesela bu cumartesi her cumartesi klasiği olan pazara gitmek istemediğini söyledin hatta çok uzak pazar dedin ( oysaki çok yakın) . 

Üzülüyorum bir çok anına şahit olamıyorum, büyüyorsun ve çok şey kaçırıyorum diye .

Ama hala bir koşturmaca günler kısa zamana çok şey sığdırmaca ve aynı zamanda evin rutinleri ile beraber sen zaten hiç oturmuyorsun bende tabii

İşteyken özlüyorum seni ve çok seviyorum çok 

Tuvalet eğitimi

Emziği bıraktıktan sonra en çok korktuğum şeylerin arasında tuvalet eğitimi var. 2 yaş kontrolü için gittiğimiz drumuz artık tuvalet eğitimine başla dediğinde nasıl yani dedim. Aslında belirtileri takip ediyordum ve hazır olduğunuda hissediyordum. Çünkü uzun zamandır gece uykularından kuru kalkan kaan gündüzde 2 saatten fazla kuru kalabiliyordu. Ama yine korktuğum birşey olduğu için erken değilmi dedim. Drumuzda  hayır dedi. Ama yine hep ertelemeye çalıştım. Çünkü çalıştığım için bu eğitimi kendim vermek istediğimden yazın izindeyken yazlıkta en iyisi dedim. Ama tatildeyken anladımki yazlık en iyisi değil tamam evden daha rahat olduğu yönler var. Fakat sürekli evde olmuyorsun, dışarı çıkıyorsun sık sık deniz havuz derken evdeyken açık bıraktık dışarı çıkarken bağladık böyle bir süreç oldu açıkcası çok verimli olmadı. Uzun dönüş yolundada altını bağlayınca bizim iş evde en iyisi diye ertelendi. Şimdi ise başlamayı düşündüğüm eğitimde kafamda bir sürü soru işareti ile okumaya devam ediyorum.  2 yaş sendromu olan bir çocuğu tuvalete yada klozete oturtabilmek büyük bir olay bence, bir kaç gün açık kalan altında yeni sorular yarattı bende 2 yaşındaki çocuk kaç saatte bir tuvaletini yapar?

4 saat tuvaletini yapmayınca kaan acaba bir sorunmu var. Rahat olmadığı içinmi tuvaletini yapmıyor yoksa başka bir sıkıntımı var diye bir sürü soru oluştu kafamda birde her çocuk gibi suyla oynamayı seven kaan tatilde her çişi geldiğinde banyo yapalımmı demeye başlayınca ne yaptım ben dedim. Lazımlık yada adaptör ile oturmayan kaana çişini yaptırmanın en kolay yolu duşa kabinin yanına gelip suyu açıp su ile oynarken çişini yapması ve ayakta olduğu için lazımlığa denk getirmekte zor olduğu için her çiş sonrası belden aşağısı yıkanan kaan düz mantık ile çiş ile duşu bağdaştırdı bunun ne kadar vahim bir olay olduğunu anlamam 3. Günü buldu. Dışarıda nasıl olacak dedim. İşte bir soru işareti daha böyle alıştırıp sonra bir düzene oturtabilirmiyim yoksa en başından mı düzen kurulmalı işte böyle bir süreçte sanırım daha fazla okumam lazım bilemiyorum. 

Şimdilik tuvalet eğitimi maceramızın 1. Bölümü bu bir çıkış bulduğumda yine yazacağım