15 hafta 5 gün

zaman geçtikçe ortasına doğru yaklaşıyoruz. biran önce geçsin istiyorum zaman sanki geçmiyor gibi geliyor aslında geçiyor. bilemiyorum belki sonlara doğru yada daha sonrada keşke çabucak geçmeseydimi diyeceğim.
bu haftanın en güzel olayı artık ne tarafta durduğunu hissediyorum. sol tarafımdasın. yanlış değilse kalp atışlarını hissedebiliyorum ellerimle...hatta bu hafta bir kaç kere minik hareketleri hissettim sanırım. minik ufak dönmelerdi onlar. bu nasıl bir mucizedir allahım diyorum. kendi içinde kendinden bir yavru oluşturuyorsun yavaş yavaş, adım adım. gün geçtikçe bütüdüğünü görmek öyle heyecan verici ki... merak ettiğimiz o kadar çok şey varki tabiki hepsinden önemlisi sağlıkla kavuşmamız. sağlıklı olman. ama kime benzeyeceksin, nasıl olacaksın, cinsiyetin ne? gibi bir sürü soru var kafamda..
kaygılar oluşmaya başladı bu hafta iyiden iyiye bebeğim, nasıl yetiştireceğiz seni, karakterin oluşurken bunu güçlü ve iyi bir karakter haline dönüştürmek bizim elimizde mi? sana iyiyi , kötüyü, doğruyu , yanlışı, dünyayı, insanları anlatacağız. bazen korkuyorum ben daha çözememişken insanları sana ne anlatacağım. öyle miniksin ki bu dünyada hiç bir şeyin yok bizden başka, yavaş yavaş anneannen bu hafta sana yeni ciciler almış, öyle minik ve öyle tatlılar ki... hiç bir şey bilmiyorsun ve öğreneceksin. anlatacağız beraber çok yol alacağız. iyi bir öğrenci olman dileğiyle, hep iyi insanlarla karşılaşman, dürüst olman, karakter ve kişilik sahibi olman, zeki, çalışkan, en önemlisi bilinçli olman, sakin bir çocuk olman, olgun olman, düşünmeyi bilmen, sorgulamayı bilmen, çok okumanı istiyorum. seni çok sevdiğimizi unutma...
bu hafta yaşadıklarım: geçen haftadan itibaren demir hapına başladık. burun tıkanıklığı yaşıyorum. karnım iyice çıktı. hormanlardan kaynaklı duygularımda dengesizlikler yaşıyorum. çok küçük şeylere sinirlenip hemen ardından ağlamaya başlayıp, hemen ardındanda gülmeye başlayabiliyorum. umarım yaşadığım sinirlenmelerden etkilenmiyorsundur. bu hal deliriyormuyum acaba hissi yaratıyor bünyede

14 hafta 4 gün

14. haftadayız bebeğim.14. hafta olduğumuz gün tekrar randevumuz vardı. doktora gittik. bu hafta artık okuduğum kadarıyla cinsiyetinin belli olması lazımdı. fakat gittiğimizde doktorumuz daha erken dedi, haftaya belli olur dedi. oysaki yasemin teyzenin 11,5 haftada belli oldu prenses geliyor sana kardeş. aslında belli olmustu sanırım doktor söylemedi. sanırım bende babanda gördük biz. eğer gördüğümüz yanlış değilse sen bizim prensimiz olacaksın. tabiki herşeyden önemlisi hayırlı bir evlat olman ve saglıklı olman herşeyden önceki isteğimiz. bu hafta 8cm olmuşdun. her geçen gün büyüyorsun. ve biz seni merak ediyoruz. keşke heran seni izleyebilsek. bu aralar bakıyorum. ihtiyac listesi oluşturmaya başlamam gerekiyor. yeni doğmuş bir bebeğin neler ihtiyacı olur. en çok ne kullanılır. bunu araştırıyorum, soruyorum. evlilik için böyle listeler var iken yeni doğmuş bebekler için bu listenin olmadığına karar verdim. kendi listemi oluşturur oluşturmaz. buraya ekleyeceğim.
insan böyle bir dönemde gerçekten sürekli hamile insanlarla yada çocuğu olan insanlarla görüşüp merak ettiklerini sormak öğrenmek istiyor. bebek ürünlerinde o kadar fazla çeşit varki hangisi en kullanışlı ve en iyi bilemiyorsun. işte bu yüzdende tecrübeli annelerden hangi ürünler en çok kullanılıyor, hangi marka iyi bunları konuşmak istiyor insan. işte bu gibi durumlarda twitter gerçekten çok iyi bir kaynak. anneler birbirleri ile paylaşıyorlar.

p.s:bu günlerde belim ağrıyor. bunun dışında ruh halim çok değişken, biran kahkaha ile gülüyorken biran küçücük bir şeye ağlıyorum. çok çabuk sinirlenebiliyorum. ruh halimdeki bu dengesizlikler seni etkileyecek diye korkuyorum. engel olmaya çalıyorum ama daha çok strese giriyorum. bu arada göbeğim çıktı. kıyafetlerimin çogu olmuyor artık. olsada sıkıyor. sütyen ve kilot değiştirme zamanı geldi sanırım. hamile pantolonu ve tayt giyiyorum artık. eski kıyafetlerimin olmamasınında insanda yarattığı duygu garip. evden çıkmak istemiyorum. pijamam ile evde olup örgü örmek istiyorum şuan beni rahatlatan tek şey bu...

11 hafta 6 gün

evet şimdi artık 11 haftanın bitimine 1 kala ancak yazmaya fırsat bulabiliyorum. en son 2 gün önce doktara gittik. merakla ve heyecanla...seni yeniden görmek için sabırsızlandık. gördüğümüzde ise çok hareketli olduğunu fark ettik hatta doktar amca ense kalınlığını ölçmekte zorlandı 20 dakika beklemek zorunda kaldı. cinsiyetin hakkında göremedim dedi. bir dahakine artık. zaten ne olduğunun bizim için bir öenemi yok sen yeterki sağlıklı ol ve sana sağlıkla kavuşalım başka hiç bir şey istemiyoruz. ölçümü beklerken elin ile yüzünü kapattın. takla attın, ayaklarını oynattın. keşke dediğim gibi bir pencere olsada devamlı neler yapıyorsun izleyebilsem seni..
ense kalınlığına doktor amca normal dedi, 2 tarama için kan verdik. sonuç perşembe günü belli olacak. inşallah sonuç iyi çıkar ve hiçbir sorun çıkmaz.
bu aralar yaşadıklarım baş ağrım oluyor 2 gündür birde bel ağrım oluyor, nerdeyse bana adım attırmıyor zaman zaman...umarım hepsi geçer.
tek dileğimiz sağlıklıkla birbirimize kavuşmamız. seni seviyoruz...

beynin