Pişmanlıklar

Bu surecde alttan aldığım gormemezlikten geldiğim unutmaya çalıştığım bir çok şey,değişmeyen ve iyice bencillesen davranışlar, saygisizliklar karşısında iyice sabrimi zorladı.zaten anne olmus olmanın verdigi duygusallık ile iyiden iyiye tasan sabrım ve gördüğüm davranışlar karşısında keske bende bencil dusuncesiz ve saygisiz olmayı becerebilseydim. Hayatta hep iyi niyetli ve oldugum gibi dürüst olmak kaybettirdi ya kullanmaya kalktı insanlar iyi niyetimi yada saf olup anlamadığımı zannettiler.hayatta insanlar neyi paylasamiyorlar ne istiyorlar anlamıyorum. Ama bu surecde bir ailede babaya çok is düşüyor baba herzaman annenin yanında olup destek olup kendi bir aile olduğunun farkında olmalı gerekirse kendi ailesine karsı anneyi koruyabilmeli.biz bu sınavda sınıfta kaldık maalesef, bu surecde yaşadıklarım ve daha once yaşadıklarımı hiç unutmayacağım.bir takdık savaşına girip bir seyleri değiştirmek hiç benim tarzım degil fakat iyi niyet insanlara yaramıyor. Bundan sonrası icin nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum. Ama artık üzülmek istemiyorum

İçimden gelenler

Evde olmaktan insan sıkılıyor. Dışarı çıkmak icinde ilk adımı atmak gerekiyor. Biraz cesaret gerekiyor ya durmazsa ya susturamazsam diye,yakın yerlerle başladık biz tabiki yalnız değildim.şimdilik çok zorlamadı âma tek basima cesaret edebilirmiyim bilmiyorum.zaman geçtikçe hem oglum büyüyor diye seviniyorum hem büyümesini istiyorum,hemde zaman geçtikçe ise başlamama az kaldı diye ve annem gidecek diye icime bir yumruk oturuyor. İnsanın annesi ile aynı sehirde yasaması ne kadar önemliymiş.bir telefon ile gel diye çağırması,bir yer giderken birakabilecegi bir güvenli kapının olması iste bunları dusundukce hayatımı sorguluyorum, neden burdayim ,doğru yerdemiyim diye. Şimdi beklediğim birkaç şey var Sınavı'nın iyi geçmesi ve hakkımızda iyi olacak bir yeri kazanması ve Saglik mutluluk ve huzur