31 hafta 6 gün

yarın itibariyle 32+0 olacağız. yarın doktora gidip çalışabilir kağıdı alacağım. eğer bir aksilik olmazsa çalışabildiğim kadar çalışıp geri kalanını sonrasında kullanmak istiyorum iznimin. karnım gün geçtikçe büyüyor. artık örgü örmeyi bırakıp almış olduğum kitapları okumaya başlasam hiç fena olmayacak.
vucut ısım acayip yüksek birde havaların ısınmasıyla kısa kollulara geçiş yapmam gerekti. şimdiye kadar aldığım bluzlar hep uzun kollu olunca normalde giydiğim bluzlarda göbeğime yapışınca yeni şeyler alındı.
hamileliğin bu zamanlarında kalan hafta sayısına bakınca insanı heyecanlandırmaya yetiyor fakat haftayı aya dönüştürdünmü oooo daha çok var diyor insan rahatlıyor. gerçekten 32. haftada doğru verilmiş bir karar ağırlaşıyor ve daha fazla bir şey yapmak istemiyor insanın canı...ama doğum iznine baktığında çok az  bir süre bunuda başına gelmeden anlamıyor insan oda ayrı bir konu.
duygularımda karmaşık bu aralar çok duygusalım. dizilere ağlıyorum. annem zaten değerliydi ama dahada bir değerli ve kıymetli oldu benim için, daha bir sakinim, daha bir umusamaz oldum bazı konuları, ama bazı konulardada daha bir hassasım. annemi yanımda istiyorum mesela, bazı sözler daha bir dokunur oldu.
ama uğraşacak, caba sarfedip, laf söyleyecek ne halim var, nede dermanım.
bahar geldi diyebiliriz. beni mutlu eden şeylerden biri havaların ısınması, günlerin uzaması.
bahçeyle uğraşmak, düzenlemek yani emek lazım. ama yapacak gücüm yok.
belki bir ara uğraşmak gelir düzenlerim. tabi umarım bu sene oğlumla bahçede oturabiliriz.

30 um tam 30

bugun tam 30+1 yani 31. hafta diye tabir ediliyor.
dün dr kontrolümüz vardı. kontrol sonucu ogluşumuz iyi tam 1.551 gr olmuş. maaşallah diyoruz.
bu süreç içerisinde her geçen insanın hissettikleri ve yaşadıkları değişkenmiş. her hamileninde öyle...bu aralar benim hissettiklerim, daha erken mi bilmiyorum ama şiştiğimi hissediyorum. akşama kadar işte olunca akşama ayaklarım ve bileklerim davul gibi oluyor. ellerimde şişiyor. baş ağrım vardı. bazen oluyor, bazen olmuyor. dün aile hekimi bacaklarımın şişliğini görünce ve o an tansiyonumda yüksek çıkınca preeklampsiden süphelenip beni çok korkuttu. ama idrarda protein sonucunu ve tekrar tansiyonumu ölçünce rahatladık. umarım böyle bir durum ile karşılaşmam. hatta kimse karşılaşmasın.
hamilelikde insan zaten çok tedirgin, korkak, endişeli oluyor.
yanıyorum. vucüt ısım çok yüksek , herkes kazakla oturuken kısa kollularla geziyorum çıplak ayak yere basmak istiyorum. geceleri tuvalete gitmelerim sıklaştı. kendimi daha yorgun hissediyorum. havaların düzelmesi ile yürüyüşlere başladım neyseki. çok uzun süre yapamasamda günde 30 dak. yürümeye çalışıyorum.
ilk zamanlar canım birşey istedimi üşenmeden  kalkıp hemen yaparken, şimdilerde ne canım birşey istiyor, nede yapacak enerjim oluyor. artık işde zorlamaya başlıyor yavaş yavaş , yoruluyorum. bu hafta pazartesi servisin basamğı yüksek adım atamadımilk denememde, neyseki ikincide başardım.
çalışan anne olmak gerçekten zor sanırım. doğuma 1 ay kalaya kadar çalışırım diye düşünüyorum ama bilemiyorum inşallah bir aksilik olmazsa hedefim bu. bu koşullarda izine ayrılsam bile doğum sonrası izin çok az tam tamına doğum sonrası izin 3 ay oluyor. nasıl bırakılır bilmiyorum şimdilik o kısmını düşünmeyeyim diyorum.
bu arada kilolar aldı başını gidiyor. bana göre toplamda 13, doktora göre toplamda 15, umarım daha fazla almam, biraz tutabilirsem çikolatadan kesebilirsem, yürüyüşüde arttırabilirsem sanırım başarabilirim.

p.s: oğlum seni çok seviyoruz. sağlıkla kavuşacağımız, sağlıkla sakin, mutlu ,huzurlu, uyuduğun, gazsız günler için geri sayıyorum.

29.hafta 4 gün

günler geçerken, sana kavuşmaya az kalıyor diye seviniyor bir yanım. artık son 10 hafta. 10 hafta denildiğinde çok az bir süre gibi geliyor bana... ama 10 hafta 2,5 ay yapıyor dediğimde daha çok var gibi geliyor. gün geçdikçe dahada ağırlaşıyorum. ayaklarım şişmeye başladı iyice...

senin her hareketin beni bulutların üstünde gezindiriyor. geceleri uykularım azaldı, uyuyamıyorum. çabuk yoruluyorum. birşey yapmak gelmiyor içimden. sıcak basmaları başladı herkes kazakla otururken, ben kısa kollularla yanıyorum. birde her ne kadar dikkat etmeye çalışsamda kilo problemim baş gösterdi, ağırlaşmamda sanırım kilodan kaynaklanıyor. şimdiye kadar 13 kilo aldım. aslında bu kiloda tamamlamam gerekiyor, bir çok insan bu kiloda tamamlıyor. havalar soğuk ve karlı olduğundan yürüyüşde yapamıyordum. artık bundan sonra havalar düzelirse yürüyüş yapacağım. umarım bundan sonra az kilo alırım. max. 15 ile bitirmek istiyorum. çok iyimser bir yaklaşım sanırım.
süre yaklaşdıkça bir yanımıda korku kaplıyor. yeterli olabilecekmiyim. iyi bir anne olabilecekmiyim? hepsini bir kenara itip olumlu düşünmeye çalışıyorum. acemi anne olarak zorlanacağım kesin, umarım acemiliği çabuk üstümden atıp birbirimize hemen ve kolayca alışırız.
hastane çantasını hazırlamak için hastanede gerekli olanları yıkamaya başladık. herşey öyle ufakki, ve öyle güzellerki bakmaya doyamıyor insan.
sağlıkla gel bebeğim, sağlıkla kavuşalım zamanında ...