2 yaş sendromu ve annenin düşündükleri

EEvet daha önceden hissediyordum buna benzer şeyleri okuyordum ama bu 2 yaş sendromu ile nasıl davranacağımı şaşırmalarım ve bu konuda okuduklarım ile başladı serüven. Aslında çocuk insanın kendini daha iyi tanımasına sebep oluyor ve kendindeki eksikleri gedikleri fark etmesi yanlışları görmesine neden oluyor. Aslında kontrollü bir insan olduğumu düşürüm. Ama çocuk olduktan sonra sanırım hamilelikte aklımın bir kısmını yitirdim uykusuzluktanmı kaynaklı nedir unutkanlık ve dikkatsizlik hallerim var. Bu süreçte bazen evde gayet doğal yaptığım şeyleri yaparken (ne mi? Kürdan kullanırken, gözüme kalem çekerken) kaanın kocaman gözle bana baktığını görüp kendime geliyorum. Bu davranışları onun yanında yapmamaya özen gösteriyorum her yaptığımızı anında yapmak isteyen opitimin yanında ( doğrumu bilemiyorum? İşte böyle sürekli davranışlarımı sorgular moddayım) bir kullanım kılavuzu yokki bu bebelerin.

2 yaş sendromu ile herşeye ııııı demeler her istediğini yaptırmaya çalışmalar bu süreçte okuduklarım çocuğun 0-3 yaşındaki ailenin davranışlarının çocuğun karakterini etkiliyor olduğu ve özelliklede 2 yaş sendromu sırasındaki inatçılığın kalıcılığa yol açtığı olunca benim içimde yaşadığım stress öyle bir arttıki anlatamam.

Bu konuları okurken çocukla iletişime takıldım.sınır ve kural koyma nasıl yapılır? Nasıl kural konulur. Opitim dinlemiyorki 

Böyle bir haldeyim bu sıralar nasıl sınır konulur nasıl kural konulur. 

Okurken her gün yaptığım yanlışları görünce dahada stres oldum. 

Çocukla ilgilenirken bir şeyler öğretirken aslında çocuğun hayal gücünü yok edebileceğimiz, çok fazla karışarak kendini değersiz hissettirebileceğimiz gibi şeyler aşağıda etkili anne baba eğitimi adlı kitaptan bir not. Umarım değişebiliriz düzeltebiliriz hatalarımızı. 

Oyun grubu hakkında

İlk başta adına baktığında bebeğimi oynaması için götüreceğim birde üstüne para vereceğim gibi bir düşünce çıkıyor ortaya ama günümüzde apartman hatta residance gibi yerlerde yaşayıp komşuluk nedir bilmediğimiz bir dönemde yaşafığımız düşünüldüğünde nerde benim çocukluğum diyoruz eminim hepimiz. 

Ben yaşdakilerin eminim çocukluğu çok başkaydı, bahçelerde sokaklarda seksek yakan top ip atlama, saklambaç heleki saklambaç lisede dahi oynadığımızı biliyorum. Eee tabi bilgisayar yok tv kanalları sınırlı onlardada çocuk programları belli saatlerde olunca sokaktan eve girmezdik. Yemek vakti geldiğinde bile yalvar yakar ekmek arası bişey ver deyip eve girmek istemezdik. Şimdi bakıyorumda şuan yaşadığım yer yine bir site bahçesi var, ama hiç birşey aynı değil sanki kedi köpek kuş sayısı bile aynı değil. Evet rahat bir evde ve sitede oturmama komşularımla ilişkimin iyi olmasına rağmen çocuğum ile yaşıt birilerini bulmakta zorlanıyorum. İşte bı koşullarda bizi oyun gruplarına dahil olmaya itiyor. Çocuklarımızı yine yaşıyları ile kapalı ortamlara sokup oyuncaklar ile oynayarak sosyalleşme çabasına itiyor birde üstüne para vererek. Giden atkadaşlarımdan duyduğum süslenip püslenip kendini ve çocuğunu yarıştırma içinde olan farklı insanlarla mecburen bir araya gelinme mekanları..,

Ama yok bütün bu düşüncelerime rağmen bende arayış içine girdim havaların serinleyipte dışarıda oynayamayacağımız günlerin geleceği düşüncesi ile seçeneklere baktığımda fiyatlar çok farklı 1-2 saat arasında değişen oyun gruplarının fiyatlarıda 20-50 arasında değişiyor. Maalesefki her şehirde çok fazla şeçenek bulmak zor iken bazı şehirler gerçekten şanslı bu yaşadığım durumu görünce insan acaba diyor sırf oyun grubu ve parti evi açma düşüncesi gerçekten cazip gözüküyor ama tabiki bu işin uzmanları gerekli...

Çocukların sosyalleşmesi gerçekten önemli özelliklede kendi yaşıtları ile bilmiyorumki yeni nesil anneler 9 aylıkken bir oyun grubuna dahil olmak istiyorki buna bende dahil doğrumu bilemiyorum. Çokmu aceleci davranıyoruz ?

Büyümek

Bazı şeyleri anne olunca anlatsın derler ya gerçekten öyle. Zaman geçiyor gözünün önünde büyüyor bebeğin ilk zamanlar zaten dünyadan habersiz sende oda ama yavaş yavaş herşeyi anlıyorsun oda anlıyor. Kişiden kişiye değişir ya kimisi bebekliği çok zordu büyüdükçe daha iyi der ama benim için öyle değil ya unuttum yada hakikaten öyle değil. Kaan bebekkende zordu çok gazlıydı uyumuyordu ama onlar bir şekilde geçiyor. Şimdi gözümün önünde her geçen gün yeni birşeyler öğrenen bir küçük adam gördükçe hem çok mutlu oluyorum hemde silkiniyorum. Öyle aç gözlerle bakıyorki bazen onun bakışı ile kendime geliyorum. O an benim yaptığım şeyi öyle dikkatle izliyorki yada yaptığı bazı hareketleri görünce seni nasıl gözlemlediğini anlıyorsun. En basit eline tencere ve kaşık verdiğimde kaşığı tencerenin kenarına vuruyor tıpkı benim yemek yaparken yaptığım gibi... 

İşte böyle zamanlarda senin öğrettiğinden çok gözlem ile bir çok şeyi öğrendiğini gördüğünde her hareketine dikkat etme gereği duyuyor insan. Resmen elinde bir hamur veriliyor ve sen şekil veriyorsun. İşte bunları gördüğümde daha çok okumam gerektiği daha çok öğrenmem gerektiğini ve hatta değişmem gerektiğini hissediyorum. İşte burada başlıyor zorluk çocuğunun geleceğini karakterini yaptığın en ufak bir şeyin etkileceğini bilmek ve olaylar karşısında vereceğin tepkileri kontrol altına almak ve aynı zamanda doğallık...

Bazen olaylar karşısında ne yapmam gerektiği konusunda kararsız kalıp kafamın karıştığı araştırdığım oluyor. Bir çok şey gibi 2-3 farklı tez ve davranış şekli yazıyor. Hangisi doğru o kararda tamamen annenin babanın seçimi oluyor. İşte bu yüzden büyüdükçe dahada zorlaşıyor bana göre ...umarım doğru kararlar ve doğru seçimler yapıyoruzdur çocuklar konusunda işte bu aşamada beraber büyümek esnasında sosyal ağlarda çocuk üzerine konuşmalar yazışmalar çoğu zaman anneler için kendini yalnız olmadığını hissettiriyor ve hatta araştırmaya itiyor. 

İyiki varlar diyorum. Daha güzel günler daha doğru seçimler ile beraberce büyürüz inşallah

Kaan 18 aylık

Zaman çabucak geçiyor 1.5 olduk. Geçer mi? Büyürmü? Derken bazen küçük hallerini hatırlayamıyorum bile ..

Şimdilerde eminim her annenin yaşadığı yetememe duygusunu yaşıyorum sıksık hafta içi çalıştığım için haftasonlarını bol bol aktivite ve kaliteli vakit geçirmeye çalışıyorum. Ne kadar iyi bilemiyorum ama bir arayış içinde olduğum kesin yaşadığımız yerde bir oyun grubu bulamamak beni üzen şeylerden o eksiği kendim ne kadar kapatabilirim bilmiyorum. İnternetten bulduğum aktiviteleri beraber yapmaya çalışıyorum. 

18 aylık olduk ama hala uyku sorunumuz var. Kendi kendine uyumuyor ayakta sallıyorum ve uyku eğitimi için sanırım geç kaldık umuyorumki kendi isteği ile sallanmayı bırakmak ister. Bunun dışında yemek yemelerimizde zor masaya bizimle oturduğunda en fazla 10 dakika bile sürmüyor ondada kendi ağzına gidenden çok yer ve üstü başı yiyor yemeği önce böyle yemesini sağlayıp sonra kendim yediriyorum ne yapmalıyım bilmiyorum yemezse yemesin deyip bırakmalımıyım. Evde kendin bakmayınca bazı rutinleri oluşturamıyorsun işte hala süt içmiyor kaan beni en çok üzen konulardan biride bu denemediğim şey kalmadı drumuzda yoğurt ve peynir yiyorsa tamam diyor. Kaan gün boyunca oturan bir çocuk olmadığı için mama sandalyesindede oturmak istemiyor artık bizim oturduğumuz gibi sandlyede ordada belli bir süre duruyor. Kalktığında içeri gitmek istiyor bırakmalımıyım kalkmamalımıuım bilmiyorum. İşte büyüdükçe kafamdaki sorular ve ne yapmalıyımlar dahada artıyor. Umarım bizim için en doğrusunu buluruz.

Zaman geçer

Zaman geçerken oğlum büyürken ben yorgunken ve kendimi yetersiz hissederken...hayat hep böylemi geçecek diyorum. 

Heranın tadını çıkartmalı insan ama nasıl ya ben bilmiyorum bu işi yapabilen varsa lütfen bir akıl versin. 

Kaan büyüyor onunla birlikte bende büyüyorum çoğu zaman onunla yeterince vakit geçiremiyor olmak canımı acıtıyor. Böyle durumlarda kaanla daha fazla vakit geçiren annemi kayınvalidemi kıskanmıyor değilim hani. 

Bu aralar bunu daha çok hissediyorum. Çünkü işten her eve geldiğimde annem kaanı bunu yaptı bunu söyledi diye anlattığında bir çok ilke şahit olamamak beni üzüyor. 

Bu sıralar ne söylesek tekrar eden kaan artık kendini anlatabiliyor anlatamadığında ve istediği bir şey olmadığında bağırmak kendini yere atmak sureti ile istediklerini yaptırmaya çalışıyor. 

17 aya girerken ön 8 dişten sonra ilk 4 azı çıktı. Sanırım köpek dişleri zorluyor. İşaret parmağını yanağının üstüne koyup üüüü diyor acıdığını anlatıyor.

Tatil sonrası evde vakit geçirmek hem kaanı hem beni zorluyor kışın ne yapacağız bilmiyorum. 

Bu aralar en sevdiği oyuncak arabalar süt içirebilmek konusunda her yolu hala deniyoruz.

İki kelimeli cümlelerimiz başladı anne yok, anneanne yok baba yok, meme yok. Anne gel 

Yıldız:idiz

Şükran: ukran

Zeytin: neytin

Tren: tiiiren

Güneş: üneş

Bisiklet:biklet

Motor: nonor

Kumanda: komanda

Ayak:ağak

Pepe: bepe

Caillou: kayu

Ördek:ördek

İnek:inek bazen möööö

Faruk: aaruk

Hasan:aaasan

Tavşan:tavşan

Kuş:guş

Çanta: canta

Gözlük:gööö

Bayrak:baaa

Buse: vuse

Ömer: ööömer

Çivi:civi

Sümük:ümük

Ayakkabı:abakkabı

Gülizar;güdida

Kaanla tatilin ilk yarısı

Bu yaz kaanın ilk tatili olacaktı. Geçen sene tatil yapamadığım için ve kaanla ilk tatilimiz olacağı için çok heyecanlıydım. Açıkcası anne-baba-cocukla otelde tatili tercih etmedik, cesaret edemedik. Başımıza nelerin geleceğini bilmediğimizden. Tatilimizin ilk yarısını babaanne evinde geçirelim dedik. Yola çıkmadan valizleri görünce nasıl sığacağız arabaya dedim. Neyse sığdık, arabada 15 dakika durmayan kaanla önce yolda ne yapacağız derken ilk mola afyona kadar 1,5 saat uyumaması için uğraştım. Molada iyice yorduk kaanı ve sonra uola çıktık yarım saat sonra uyudu varmamıza 1 saat kalada uyandı. Yolculuk korktuğum gibi değildi rahat geçti. Evde olduğumuz için ve babaanne olduğu için rahattık. Sabah uyutup evde bırakıp havuza gittik karıkoca, bir annenin içi ne kadar rahat ederse işte, ilk bir kaç gün ne zaman girecek bu çocuk denize diye şaşırdım. Sabah 6.30da uyanan kaan kahvaltı sonrası 9.00 gibi uyuyordu 10..0 dan sonra güneş çok olur diye sokmadığımız halde güneş alerjisi oldu. Neyseki ilaçlarla güneşe çıkarmayarak 5 den sonra deniz ile hallettik. Havuz ve deniz ile arası kucağımızda ise iyi ama simit yelek kolluk hepsini denedik. Zorla giydirdik ama yine kucakta olunca çıkardık hepsini daha önceden yürütece binmeyip bizi yürüteç niyetine kullanan kaan şimdide simit niyetine bizi kullanıyor ama kaanla havuz deniz çok keyifli. Tatilde sosyalleşme imkanı bulunca diğer çocuklarla diğer çocuklarla bir arada olmasının dezavantajlarını yaşadım. Oyuncak paylaşamama kimin elinde ne varsa bütün çocuklar onu almak istiyor bu ve diğer çocuklar ne yaparsa aynısını yapma gibi bir durum topa top diyen kaan başka çocukların söylediklerini söylemeye başladı mesela topa poneneni diyen bir çocukla beraber olunca poneneni demesi, yada kendinden büyük bir çocuğun elindekini isteyip alamayınca ıssırmaya çalışmak gibi... 

Tatilin ilk yarısı babamızında dönmesi ile dahada zorlaştı. Diğer yarısına yarın başlıyorum. Annemler ile umarım güzel geçer diğer yarısıda ama şu bir gerçek tatilin anlamı çocukla daha farklı çok daha yorucu birde çalışan bir anne isen izinli olduğun bu zamanı çocuğunla geçirmek isteyip dahada alışıyorsun. İşe dönüş umarım hem benim hemde kaan için zor olmaz. 

Anneler günü

Annelik öyle özelmiş ki hep annelerimiz anne olunca anlarsın derdi o zaman kızardım ama gerçekten anne olunca anlıyorsun. Hayat karşısında her zaman güçlü sabırlı kararlı olman gerekiyor ve birçok şey daha ama hepimiz insanız çok mutlu olduğumuz zamanlar dışında üzgün kırgın zamanlarımızda oluyor işte anne olunca tutunacak daha güçlü nedenlerin oluyor. Geçen sene ilk anneler günümde çok kırgın üzgündüm. Bana güç veren hep sen oldun oğlum kırgınlıklar geçmesede zamanla azalıyor çünkü hayat devam ediyor. Bu bir sene bana çok şey öğretti. Daha öğreneceğimde çok şey var. Sen yanımda ol sağlıklı olalım daha nice anneler günü kutlayalım seni çok seviyorum. Bu anneler günündede bir yarım ankarada annem anneannem teyzem orada olduğu için. Herkesin anneler günü kutlu olsun. Allahıma çok şükür ve allah herkeze yaşatsın bu duyguyu

Kaan 1 yaşında

Zaman öyle hızlı geçiyorki bir sene nasıl geçti anlamadım desem, bu geçen 1 senede bana hissettirdiğin yaşattığın tüm güzellikler için hergün önce allahıma sonrada sana binlerce teşekkür ederim. Her gün yeni bir şey öğrenişine şahit olmak hem çok güzel hem düşündürücü senin iyi bir insan olman için bende daha iyi bir anne olmak için uğraşıyorum umarım becerebilirim. Hayat çok güzel tüm güzellikleri yaşamanı dilerim bu güzellikleri fark etmen tüm dileğim. Hayatın zorlukları karşısında onlarla başa çıkabilmen hayata pozitif bakman hayatın seni üzüp kırmaması tek dileğim. Her annenin isteği gibi başarı mutluluk huzur seninle olsun oğlum. İyiki doğdun. 

Diş bulguru

Kaanın dişi çıkalı çok olsada diş bulguru yapsammı yapmasammı karar veremeyip anneminde yardımıyla yapmaya karar verdik. Hemde doğumgünü için hazırlık oldu. Diğer dişlerini kolayca ağrısız sızısız ateşsiz kolayca çıkartması ve inci gibi dişleri olması dileğiyle

Doğum günü hazırlıkları

Günler geçiyor ve ne çabuk geçiyor ben iş ve ev arasında koşturmacadayım. Ne zormuş. Evde kaanla ilgileniyorum ama ne yapmam gerektiğini ne oynamam gerektiğini bilemiyorum. Çocuk olan bir evde büyümedimki yada. Yakın bir zamanda çocuğu olan bir akrabam olmadığı için ne oynanır çocukla bilemiyorum.
Bu ara dişlerimiz geliyor üst 2 geldi önce şimdi alt 2 diş gözüktü. Yürüme sevdasında kaan emeklemiyor fakat yuvarlanarak istediği yere gidiyor.
En çok kullandığı kelimeler baba ve dede birde mama hala süt iznim devam ediyor.
Doğumgünü için hazırlıklarıda burada ne kadar yapabilirsem yapmaya çalışıyorum.
İşe başlayalı 3 ay oldu 3 ayda 5 kilo verdim ama daha vermem gereken 10 kilom var. Veremedim kiloları amacım doğum gününe kadar eski kiloma kavuşmal zor ama bakalım.
Kaan olduktan sonra annemle aynı şehirde yaşamıyor olmanın zorluklarını daha çok hisseder oldum.
Benim günlerim böyle geçiyor bu aralar

8.5 aydan merhaba

Kaan büyüyor. Eskiden hayata yetişemediğimi düşünürdüm şimdi ise kaana yetişemediğimi düşünüyorum, kaan büyüyor ben onun hıZına yetişemiyorum. Çalışan her anne hissedermi? Çalışmayan annelerde hisseder belki bilmiyorum. Ama kaanla işten sonra 4 saatimiz kalıyor geriye ve ben kaanın bir çok şeyine şahit olamıyorum. Ona öğretmem gerekenleri veremiyorum hissi yakamı bırakmıyor. Çok yorgun hissediyorum kendimi bu aralar havalardanmı bilemiyorum. Ama oğlum büyüyor artık oyunlarımız daha eğlenceli ayaklandık emeklemesekde sürekli yürümek istiyor. Ayda ve mama diyor dede ve baba dışında...