Kaan 7.ayını bitirdi. Artık bebeklikten çocukluğa doğru adım atıyor. Herşeyin yavaş yavaş farkına varıyor. İsteklerini ve istemediklerini anlatmaya çalışıyor. Baba ve dede diyor. Anneye benzer anni diyor, bazen ağlarken anne bile diyor. İstemediği birşey olduğunda sıkıldığında yada istediği bir şeyi yapamadığında bağırıyor. Artık yanından ayrılmamı istemiyor. 26 kasımdan beri kendi odasında yatıyor. Anne olarak beraber koyun koyuna yatmak istesemde ne derece doğru bilmiyorum ama kendi gelişimi açısından odasında yatmasını daha doğru buluyorum. Annelik çok garip bir hismiş bebeğin için herşeyin en iyisini istediğinden sürekli kendini sorguluyorsun bebeğine yetip yetemediğin ve içinde yaşadığın vicdanınla yaşadıkların... Sanırım birazda içinden gelen sesi dinliyorsun. Ek gıdalara geçmeye çok hevesliyken kaanın yanaklarının kızarması gözlerinin sulanması ile dra gittik alerji testleri yapıldı. Sonuçta birşey çıkmasada hala yanakları kızarıyor zaman zaman hergün farklı şeyler yemesi için ne yapsam diye girilen arayış ile ek gıda sürecinin zorluğunu anladım.
Bu geçen zamanda yaşadığım şeyler hiçde kolay değildi işe başlasammı? Biraz daha kaanla kalsammı diye olan kararsızlığım, bakıcı arama süreci gerçekten çok zormuş. Bir kaç bakıcı ile görüşüp bir tanesi ile başladıktan sonra 2. Gün yollarımızı ayırdık. Hiç tanımadığın bir insana bebeğini bırakıp gitmek çok zormuş . Babaanne ile anneanne beraber mi baksa düşüncesine ise bir yanım sıcak bakarken onunda bazı süşündürdükleri var. İnsanın kendi annesinden uzakta yaşaması çok zormuş. Heleki bebek olduktan sonra. Allah hakkımızda hayırlısını versin. Doğru kararlar verdirsin oğlum için. Artık bütün hayatın o oluyor.tüm anneler gibi bebeğin için hayatta herşeyin en iyisini istiyorsun. Allahım sağlık sans mutluluk huzur akıl bilinç fikir zeka başarıgüçlü sağlam bir karakter versin. Hep yüzün gülsün oğlum
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder